In de zomer wordt onze zoon vier jaar. Tijd om ons bezig te houden met het kiezen van een school. Nieuwsgierig als ik ben, een mooie kans om ook eens een kijkje te nemen buiten de gebaande paden.
Vandaag bezochten we een particuliere school. Een beetje een Vrije School maar dan NEXT level.
De ervaring begon al toen we de deur van de school openden: de geur van een lekker ruikend kaarsje, bereikte onze neusgaten! Tijdens de rondleiding werden we uitgedaagd om een telepathische verbinding te leggen met onze kinderen. De goede energie in de school kwam vermoedelijk door de druppeltjes lavendel waarmee de school die ochtend gezuiverd was. Snappen jullie een beetje op wat voor een type school we waren beland? 😉
Nadat we de drie lokalen in de school allemaal bij langs waren geweest, kwamen we in de huiskamer terecht. Een plek voor de ouders, kinderen en begeleiders. We zaten daar aan tafel met een mevrouw die niet eens moeite deed om ons te overtuigen! Misschien toch de lavendel, maar ineens voelde ik het: wat een FIJNE plek!!! Ik kreeg er kippenvel van.
Het bijzondere wat de school te bieden had:
- Aandacht voor de gevoelswereld. Kinderen leren in contact te blijven met hun gevoel dmv yoga en meditatie.
- Kinderen mogen leren vanuit behoefte. Leren door spel, lekker buiten spelen, koken etc.
- De leerbehoefte van de kinderen werd gevolgd zonder ook maar enige vorm van druk.
- Geen klassen met alleen maar leeftijdsgenoten, maar een plek waar kinderen van alle leeftijden met elkaar samen kunnen spelen en van elkaar kunnen leren.
- Het community gevoel. Iedereen draagt vrijwillig een steentje bij. De school wordt samen gedragen door de begeleiders, de ouders en de kinderen!
Op de fiets naar huis hadden mijn partner en ik het erover. Mijn partner was niet zo overtuigd als ik.
Al snel kwamen we uit op idealisme versus realisme.
Prachtig om te zien hoe deze kinderen zichzelf kunnen zijn op school. Ik denk dat mijn zoon het fantastisch zou vinden dat alles wordt aangesloten op zijn behoefte. Alleen zou onze zoon zich niet ook moeten leren aanpassen? In Nederland hebben we nou eenmaal een systeem. Doen we onze kinderen niet tekort als we ze niet leren om te gaan met dat systeem? Kunnen we kiezen voor een ideaal beeld of zijn we dan (te) naïef?
Wij hebben onze keuze nog niet gemaakt. Op de school van vandaag zullen ze dit begrijpen.. Eerst even wat tijd voor bezinning!
